Nieuwe avonturen

Een nieuw jaar, tijd voor nieuwe avonturen! Dat begon gistermorgen meteen goed. Hannah en Boaz waren aan het spelen op een slaapkamer – pardon, in hun eigen huisje met hun schare poppenkinderen. Daar konden ze geen indringers gebruiken, dus werd de deur op slot gedraaid. Ook toen mama Hannah even naar de wc moest, deed papa Boaz de deur weer achter haar op slot. En toen… ja, toen ging het dus mis. Hij kreeg de sleutel niet meer omgedraaid en zat dus gevangen in z’n eigen huisje!

Ik heb de tijd niet precies bijgehouden, maar we waren een aardig poosje bezig met onze reddingspogingen. Ik probeerde Boaz door het sleutelgat heen uit te leggen hoe de sleutel gedraaid moest worden. Tevergeefs, het slot ging kennelijk te strak of hij deed het toch niet helemaal goed. We probeerden hem door het sleutelgat heen te instrueren hoe hij de sloten van raam 1 kon opendoen (door een boekendoos onder het raam te slepen, via de doos in de vensterbank te klimmen, en dan twee sloten op te tillen, en vervolgens het raam open te duwen dat nogal klemde). Dat was te hoog gegrepen, letterlijk. Dan maar het zolderraam in het schuine dak. Boaz klom op de kast, zo kon hij net bij het raam. Maar het was zo’n ingewikkeld raam met een ventilatiestrook en dubbele vergrendeling. Ook toen Boaz er met z’n hele gewicht aan ging hangen, gaf het raam niet toe.

Van buitenaf dan? Opa regelde een ladder, haalde een paar dakpannen weg om een “trappetje” te maken en stuurde Hannah het dak op. Zo konden ze weliswaar met Boaz praten en zien wat hij deed, maar het raam ging nog steeds niet open.

Intussen waren oma en ik nog steeds op zoek naar de WD40, om het slot wat makkelijker te laten opengaan. En we zochten gereedschap om met grof geweld de drempel onder de deur uit te slopen, zodat de sleutel daar hopelijk onderdoor geschoven kon worden. Uiteindelijk vonden we een flesje fietsketting-smeerolie. Dat heb ik zo goed mogelijk in het slot gespoten, Boaz gevraagd om nog een nieuwe poging te doen, hem aangemoedigd om als een echte oliebolleneter al z’n kracht te gebruiken en tadaa…. de deur ging open!

Zo. Dat was dat.

De rest van de dag gingen we naar SeaLife in Scheveningen. We verbaasden ons over roggen die heel bijzondere eieren leggen, over een enorme soepschildpad, over baby-haaien en spetterende pinguins. Toen we weer buiten stonden, heeft Judith zelfs nog even ontdekt dat de zee uit water bestaat en dat golven lawaai maken en steeds dichterbij komen… Dat was een nieuwe ontdekking, want van een afstandje had ze dat nog niet beseft. Dat krijg je met kindjes die in de bergen wonen…

Al met al was het gisteren een avontuurlijke dag. Vandaag spelen de kinderen weer met de poppen, maar zonder sleutels in de deuren. En we bewonderen de vissen – in oma’s vijver. Ook avonturen moet je tenslotte niet overdrijven. Het jaar is nog lang genoeg.