Ik verveelde me en ik dacht, het is tijd voor iets nieuws. Ik ga stagelopen als kraamverzorgster. En laat er nu net een stage-adres beschikbaar zijn in Staphorst… Bij een heel lief klein meisje van een week oud 🙂
Tot nu toe bevalt m’n nieuwe baantje uitstekend. Een echte kraamhulp zou waarschijnlijk ook nog de vloer gedweild hebben en allerlei logboeken bij moeten houden in de tijd dat ik lekker thee zit te drinken, maar eten koken, een schone broek geven, een tummy-tub klaarzetten en dat soort dingetjes, dat gaat Judith en mij al uitstekend af. En we hebben boodschappen gedaan, dat doet een officiële kraamverzorgster vast niet. Het jammere is alleen dat mijn stage-adres wat ver van huis is. Dus we houden het bij een paar dagen en dan gaan we weer met de trein terug naar Bad Krozingen.
Als de trein rijdt tenminste. Vandaag schijnen er stakingen te zijn bij de Deutsche Bahn, en dat is nou precies niet waar ik op zit te wachten als ik met dochterlief op pad ben! De heenweg ging keurig volgens planning, en dat was eigenlijk wel heel erg fijn. Dan nog duurt het acht uur voor we van Bad Krozingen in Meppel zijn, daar hoeft van mij niet nog meer tijd bij te komen… We gaan er vooralsnog maar even vanuit dat de stakende personeelsleden tijdig vrede sluiten met hun bazen en weer netjes aan de slag gaan.
Dan is het woensdag ook wel weer tijd om gewoon samen thuis te zijn. Ik ben nu vijf dagen weg, en daarvoor was Johan drie dagen op reis. We hebben nog net “goedenavond” en “fijne reis” kunnen zeggen tussendoor. Maar ja, ik stond natuurlijk te popelen om m’n nieuwe nichtje te kunnen zien. Dat kon niet wachten tot na het weekend 🙂 Dus nu ben ik als kraamhulp aan het werk en is Johan 50/50 wiskundige en huisman. Inclusief ’s ochtends haren kammen en maandagmiddag naar de gym gaan. Voor de lange termijn niet ideaal, en ik denk dat Johan het ook niet erg vindt om straks weer “gewoon” hele dagen wiskunde te doen, maar zo voor een paar dagen is het super fijn dat dit zo kan!